Een vermakelijk basketballweekend in Istanbul
Istanbul was de locatie voor de EuroLeague Final Four 2012. De stad waar dan de grote Europese basketballers aan het werk te zien zijn. De vier ploegen uit Griekenland, Rusland en Spanje behoren tot de top van Europa.
Alleen het zien spelen van zulke sterren is al een goede reden om de EuroLeague Final Four te bezoeken. Als je achter de schermen komt van zo’n evenement dan ontdek je wat voor enorme organisatie er achter schuil gaat. Dagen voor de wedstrijden wordt er al gestart met het neerzetten van dranghekken. Tv-ploegen richten hun plek in en allerlei sessies zijn er om instructies uit te delen aan de fotografen.
In Nederland worden de hallen in Leiden, Den Bosch en Groningen geroemd vanwege hun sfeer en de laatste twee ook omdat het relatief grote hallen zijn. Zonder afbreuk te doen aan de Nederlandse basketbalhallen, zo’n arena als de Sinan Erdem Sportsalun is toch echt andere koek.
Een enorme hal waar ruim 14.000 mensen een plaatsje kunnen vinden als de opstelling is ingericht voor basketbal. Dat is gewoon even wat anders dan ruim 4.000 mensen in Martiniplaza. De sfeer kan soms daarintegen wel tegen vallen want een grote hal met een vrij stil publiek is minder leuk dan een knus en volgepakte 5 Mei-hal.
Tijdens deze editie in Istanbul zat de sfeer er goed in en vooral dankzij de Griekse supporters. De twee topploegen uit Athene hadden zoals verwacht veel fans meegenomen. Griekse fans zijn een ware belevenis om te zien maar ze staan niet bekend als de braafste jongetjes in de klas.
De organisatie verhoogd het aantal veiligheidsmaatregelen als er Griekse fans komen. Ondanks dat zijn de beide clubs toch weer beboet vanwege ongeregeldheden buiten en binnenin de arena. Panathinaikos heeft zelfs een boete van 100.000 euro gekregen vanwege onlusten buiten de arena maar ook vanwege het vuurwerk wat op het veld landde tijdens een wedstrijd.
De editie 2012 was qua basketbal een van de meest opwindende in de laatste jaren. Olympiacos was ingeschaald als minst favoriet voor de titel. FC Barcelona was een plek in de finale al toebedicht maar dat feestje ging niet door. In een spannende pot waren het de Grieken die wonnen. Teleurstelling was duidelijk af te lezen van het gezicht van Xavi Pascual, coach van Barcelona.
CSKA Moskou en Panathinaikos zijn twee grootmachten die al een paar maal tegenover elkaar stonden in een finale. Nu in een halve finale die zenuwslopend werd. CSKA won uiteindelijk en de geruchten gingen rond dat de scheidsrechters niet geheel onpartijdig waren.
Na afloop rezen ook ineens de geruchten dat succescoach Obradovic na 11 seizoenen vertrekt en naar een ploeg in Istanbul zal gaan. Geruchten…
De ontknoping van de finale is de hele wereld overgegaan en was een enorme upset. CSKA Moskou leidt ruim en stevent af op de overwinning maar door een wonderbaarlijke inhaalrace zet Printezis de eindscore op het bord en zorgt voor een explosie van opwinding in de arena. In Athene gingen mensen direct na de gewonnen finale de straat op.
In Istanbul ging het dak er af en was de ontreddering groot natuurlijk bij onder andere Kirilenko. Zeker om de spelers en coaches zo van dichtbij mee te maken maakt het bijzonder om bij zo’n toernooi aanwezig te zijn. De drukte van journalisten die letterlijk achter spelers aanrennen. Het gekwebbel over de spaarzame vrouwelijke journalisten en de jaloerse blikken als zo’n persvrouw wel een woordje mag spreken met een speler maar andere journalisten niet is leuk om te zien.
Dit jaar ben ik na de halve finales de stad ingedoken met een aantal Duitse persmensen. Dat soort momenten maakt een Final Four bezoeken bijzonder. Vervolgens ga je op zaterdag een sightseeing-tour doen en kom je overal fans tegen.
Istanbul heeft meerdere plekken waar veel mensen rondhangen dus relatief weinig fans bij elkaar maar zeker bij de toeristische hotspots is het niet moeilijk om Russische fans te onderscheiden. Dat maakt het ook wel leuk en je hebt zo aanspraak met mensen. De EuroLeague had dit jaar ook een basketball plein opgezet op het Taqsim-plein. Hier werd een 3-tegen-3 toernooi gespeeld. Veel mensen kwamen er op af in die paar dagen en naast het officiele veldje was er nog een basket. Hier speelden mensen van jong en oud basketbal.
Ik heb nog een uur gespeeld met een groepje jongens uit Israel, Turkije en Rusland. Bijzonder om te zien hoe een sport dan mensen bij elkaar brengt. Iedereen wil graag weten waar je vandaan komt, hoe lang je basketbalt en of je naar de Final Four gaat.
Het bekijken van een mooie stad, de activiteiten om de wedstrijden heen en dat je overal wel fans tegenkomt maakt het een leuk weekendje weg. Het hoofdthema, de wedstrijden, was dit jaar in Istanbul uitermate goed voor elkaar. Kortom, het toernooi is een belevenis die waarschijnlijk kan tippen aan een goede NBA-game maar dan dichter bij huis en goedkoper.