Blessureleed mag de Katwijkse ploeg niet als excuus aanvoeren voor de wanprestatie van zaterdag tegen Utrecht. Als je zonder overtuiging, inzet en vuur speelt tegen een tegenstander, die dat wel doet, dan verdien je een pak op je broek ongeacht wie er dan wel of niet mee doet door blessures. Grasshoppers grossierde in cadeautjes door balverlies en slecht verdedigen en Utrecht zei: “dank je wel” en profiteerde tegen een hoog percentage van al die Katwijkse fouten. Utrecht maakte in totaal 20 P’s tegen 8 voor het mat spelende Grasshoppers en dit zegt genoeg over de inzet waarmee deze ploeg, een enkeling uitgezonderd, over het veld bewoog. Dit alles resulteerde in een verdiende overwinning voor het frank en vrij spelende Utrecht 50-71.
De eerste minuten zag het er niet naar uit dat Grasshoppers zo slecht ging spelen. Er werd goed verdedigd en door een hoog baltempo in de aanval kwamen er goede kansen. Utrecht was gedwongen om fouten te maken. Een aantal kansen werd niet verzilverd en Grasshoppers verzuimde een voorsprong te nemen. Onder leiding van de scorende Nadine Sluys werd de achterstand beperkt 11-15, maar Grasshoppers liet het initiatief steeds meer over aan Utrecht. In de laatste minuut zorgde de voor het eerste na haar enkelblessure weer spelende Jamie Vletter met twee schoten voor evenwicht. Onnodig balverlies en dus een score voor Utrecht in de laatste seconde zette Grasshoppers toch op achterstand 15-17. De eerste minuten van het tweede kwart stond Grasshoppers te slapen en Utrecht breidde de voorsprong uit 15-23.
Het grote verschil tussen de twee ploegen was, dat Utrecht haast met speels gemak scoorde en alle fouten van Grasshoppers direct afstrafte, terwijl Grashoppers ploeterde in de aanval en de fouten van Utrecht niet of nauwelijks afstrafte. Het fel verdedigende Utrecht had wel p’s nodig om Grasshoppers, dat niet aan een gewone score toe kwam, af te stoppen. Diana v/d Boon, Marloes van Klaveren en Willemieke Zwaan benutten hun vrije worpen en Grasshoppers kwam weer dichterbij 30-35. Het balverlies bij de inbounce op de middenlijn vlak voor rust was illustratief voor de wedstrijd en stuurde Grasshoppers met een 32-39 achterstand de kleedkamer in. De derde en vierde periode zwalkte de ploeg stuurloos over het veld. Er werd niet als team gespeeld, iedereen was met zijn eigen frustraties bezig en bij een 10 punten achterstand met nog 13 minuten te spelen dacht bijna iedereen dat er al verloren was. Hoewel de press een aantal keren balwinst opleverde wisten de meiden geen raad met de kansen. Utrecht daarentegen had daar allemaal niets meer te maken en speelde vrolijk door en breidde de voorsprong steeds verder uit. Grasshoppers verloor de derde periode met 7-15 en dat bracht de stand op 39-54. Het vierde kwart gaf Grasshoppers het helemaal op en speelde slap en ongeïnspireerd deze periode uit. Ook bij Utrecht was het beste er wel vanaf, maar zij wisten de voorsprong te vergroten naar 50-71. Met deze stand kwam een eind aan de lijdensweg voor coach Ria Bröring: “Ik heb geen moeite met verliezen van een wedstrijd als er volop strijd wordt geleverd. Zoals de ploeg vandaag speelde is echt een grote teleurstelling voor mij. Zonder vuur, overtuiging en de wil om te winnen spelen gaat zo tegen mijn eigen karakter in, dat ik verbijsterd ben dat mijn ploeg zo speelt. Als ik echter zie hoe er de laatst week werd getraind, verbaast het mij eigenlijk ook weer niet. Er wordt, op een enkele uitzondering na, niet met de volle inzet en concentratie getraind en ik heb het idee dat ik af en toe aan een dood paard sta te trekken en de boel niet aan de gang krijg. Ik hoop dat het bij de meiden doordringt dat je op deze manier geen “top”sport kunt bedrijven en dat het roer om moet te beginnen op de training en dat vertaalt zich dan vanzelf naar de wedstrijd.”