Na bijna de hele wedstrijd achter te hebben gestaan lukte het Red Giants in het vierde kwart voorbij Voorburg te komen. en een 69-64 voorsprong te pakken. In de laatste twee minuten kon Red Giants geen stand houden en daarmee kregen de mannen van coach Anne van Dijk geen beloning voor de veerkracht en de getoonde inzet. Het was een nederlaag met perspectief, maar na een 70-73 eindstand sta je als ploeg gewoon met lege handen. In dit soort situaties was het thema van Glenn Pinas altijd: laat de klok in je voordeel werken. Daarnaast moeten er uiteraard goed uitgespeelde aanvallen zijn. Red Giants lukte het niet om de wijsheden van Pinas toe te passen. Het ging in moneytime allemaal wat te gehaast en dat kan die jonge ploeg eigenlijk niet kwalijk worden genomen. Wanneer een debutant echter de punten uit Meppel meeneemt is dat extra zuur. “Ik heb ze niet een gebrek aan inzet verweten,” was de reactie van Anne van Dijk. “Ze hebben niet gestructureerd gespeeld en zeker niet effectief. Het was niet scherp en hard genoeg. We schakelden op een verkeerde manier. In de eerste helft hebben we geen fast break gelopen. In de pauze heb ik ze wakker geschud en dat hebben ze in de tweede helft opgepikt. Het is sneu dat je een paar fouten maakt waardoor je alsnog verliest.” De start van Red Giants was bedroevend. Voorburg, een ploeg die opportunistisch speelde, pakte al snel een 0-7 voorspong die door twee driepunters bijna ongedaan werd gemaakt. Daarna was het echter Voorburg wat de klok sloeg met de razendsnelle Ponit als speerpunt in de fast break waardoor de achterstand via 6-13 en 8-21 opliep. Stefan Talen bepaalde de stand aan het eind van het eerste kwart op 12-28. Op dat moment dachten velen al dat de wedstrijd was gespeeld. Ook in het tweede kwart werd Red Giants afgetroefd in de rebound en op balvaardigheid en snelheid. Tot een goed uitgespeelde aanval kwam het slechts sporadisch. Vlak voor de zoemer schoot Vincent Otten een driepunter raak met een 27-45 ruststand als gevolg. In de pauze was het enigszins onrustig in de buurt van de Red Giants kleedkamer. Het effect was na de rust duidelijk waarneembaar. Onder aanvoering van de herstelde Wessel de Vries zette de thuisploeg de achtervolging in. Voorburg schrok van de ommekeer, vluchtte in een time out en probeerde met een press het ritme van Red Giants te breken. Dat lukte slechts gedeeltelijk want Red Giants bleef aandringen en kwam net niet binnen de tien punten op het eind van het derde kwart, dat door Gerben de Vries met een inlegger op volle snelheid werd afgesloten: 51-61. De toeschouwers, die er weer in gingen geloven, kregen een fantastisch vierde kwart voorgeschoteld. Ray Scholtens opende met twee opeenvolgende scores. Red Giants kroop naderbij. Het was Den Dulk die beide ploegen op gelijke hoogte bracht:63-63. Door treffers van Parsia Tayebi, de laatste na een schitterende assist van Ray Scholtens, werd het 69-64 met nog ruim twee minuten te gaan. Dan wordt het rekenen. Elke aanval mag 24 seconden duren. Zelf mee blijven scoren is van het grootste belang. Het is controleren, schaken eigenlijk. Ervaren spelers weten dat, tijdens trainingen zou dat regelmatig geoefend moeten worden. Voor Red Giants was het teveel gevraagd. Voorburg schoot een driepunter binnen en het te gehaaste spel van de thuisploeg bracht louter balverlies. Met nog 22 seconden op de klok kreeg Red Giants bij een 70-71 stand nog een laatste aanval. Van Dijk nam zijn time out en zette de lijnen uit. Opnieuw balverlies stelde Voorburg in staat om de laatste score van de wedstrijd voor hun rekening te nemen. Eindstand 70-73.